เลขที่หนังสือ กค 0811/408

วันที่ 21 มกราคม 2543

เรื่อง ภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีบริษัทจ่ายเบี้ยประกันชีวิตให้กรรมการผู้จัดการ

ข้อกฎหมาย มาตรา 42 (13), มาตรา 65 ตรี (3), (6), (13)

ข้อหารือ

บริษัทฯ จ่ายเบี้ยประกันชีวิตให้กรรมการผู้จัดการ ตามมติที่ประชุมของบริษัทฯ เพื่อเป็น
สวัสดิการและการตอบแทนคุณความดีที่บริหารธุรกิจจนประสบความสำเร็จด้วยดีตลอดมา จึงหารือว่า
1. เบี้ยประกันชีวิตที่ออกให้กรรมการผู้จัดการตามมติที่ประชุมนี้ หักเป็นค่าใช้จ่ายของบริษัทฯ
ได้หรือไม่มีข้อจำกัดอย่างไร
2. เบี้ยประกันชีวิตนี้จะถือเป็นรายได้พึงประเมินนำไปรวมคำนวณภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา
ของกรรมการผู้จัดการหรือไม่ มีข้อจำกัดอย่างไร
3. กรณีที่บริษัทฯ จ่ายภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาทั้งหมดแทนกรรมการผู้จัดการตามมติ
ที่ประชุมและเจตนารมณ์ของบริษัทฯ จะต้องดำเนินการอย่างไร
4. เงินสินไหมทดแทนกรณีการสูญเสียชีวิตของกรรมการผู้จัดการ ที่บริษัทฯ ยกให้แก่
ครอบครัวหรือทายาท มีภาระภาษีใดมาเกี่ยวข้องบ้าง
5. บริษัทฯ จะบันทึกบัญชีอย่างไร กรณีต่อไปนี้
(1) บริษัทฯ จ่ายเบี้ยประกันชีวิตแทนกรรมการผู้จัดการให้บริษัทประกันฯ
(2) บริษัทฯ รับเงินค่าสินไหมทดแทนกรณีการสูญเสียชีวิตจากบริษัทประกัน
(3) บริษัทฯ ยกผลประโยชน์จากเงินสินไหมทดแทนให้แก่ครอบครัวหรือทายาทของ
กรรมการผู้จัดการ กรณีเสียชีวิต

แนววินิจฉัย

1. เงินค่าเบี้ยประกันชีวิตที่บริษัทฯ จ่ายให้กรรมการผู้จัดการตามมติที่ประชุมของบริษัทฯ
หากเป็นกรณีที่บริษัทฯ ต้องจ่ายให้กับกรรมการทุกคนเป็นการทั่วไปตามระเบียบของบริษัทฯ แล้ว บริษัทฯ
มีสิทธินำเบี้ยประกันชีวิตที่ออกให้นั้นมาหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล
ได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (3) และ (13) แห่งประมวลรัษฎากร และเพื่อความสะดวกใน
การแสดงหลักฐาน ให้บริษัทประกันภัยหมายเหตุไว้ในใบเสร็จรับเงินให้มีข้อความว่าเบี้ยประกันชีวิตที่รับนี้
จ่ายโดยบริษัท…
2. เงินค่าเบี้ยประกันชีวิตและเงินค่าภาษีอากรที่บริษัทฯ ออกให้ เข้าลักษณะเป็นประโยชน์
เพิ่มที่พนักงานหรือลูกจ้างของบริษัทฯ ได้รับ ถือเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40 (1) แห่ง
ประมวลรัษฎากร ซึ่งพนักงานจะต้องนำไปรวมคำนวณเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามมาตรา 48 (1)
แห่งประมวลรัษฎากร
3. เงินค่าภาษีอากรที่บริษัทฯ ออกให้ ถือเป็นรายจ่ายที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการ
ประกอบกิจการ บริษัทฯ สามารถนำมาหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสีย
ภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (6) แห่งประมวลรัษฎากร
4. ค่าสินไหมทดแทนเพื่อละเมิดหรือเงินได้จากการประกันภัย เป็นเงินได้พึงประเมินที่ได้
รับยกเว้นไม่ต้องรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้ ตามมาตรา 42 (13) แห่งประมวลรัษฎากร
5. การบันทึกบัญชีของบริษัทฯ ให้ถือปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชีที่รับรองโดยทั่วไป

เลขตู้ 63/28838

ที่มา..http://www.rd.go.th/publish/23827.0.html

เลขที่หนังสือ กค 0706/5334

วันที่  22 มิถุนายน 2549

เรื่อง  ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีการจ่ายเบี้ยประกันชีวิต

ข้อกฎหมาย  มาตรา 48(1) มาตรา 56 มาตรา 65 ตรี (3)(13) และ (19) แห่งประมวลรัษฎากร

ข้อหารือ 

บริษัท ฟ. จำกัด ได้จ่ายเบี้ยประกันชีวิต ดังนี้
             1. กรณีบริษัทฯ ได้จ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตให้กับกรรมการของบริษัทฯ ตามมติที่ประชุมของบริษัทฯ ซึ่งบริษัทฯ มีสิทธินำค่าเบี้ยประกันชีวิตที่จ่ายแทนไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไร สุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล บุคคลธรรมดาที่เป็นกรรมการมีสิทธินำค่าเบี้ยประกันชีวิตดังกล่าวไปหักลด หย่อนในการคำนวณภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ได้หรือไม่
             2. กรณีข้อกำหนดหรือมติที่ประชุมของบริษัทฯ กำหนดให้มีการจ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตให้แก่ผู้ถือหุ้นของบริษัทฯ ตลอดจนพนักงาน บิดามารดา สามี ภริยา และบุตรของพนักงาน บริษัทฯ จะนำค่าเบี้ยประกันชีวิตที่จ่ายแทนดังกล่าว ไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ได้หรือไม่
             3. กรณีบริษัทฯ มีมติให้จ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตให้แก่กรรมการทุกคน หรือพนักงานเป็นการทั่วไป และมีมติให้จ่ายกับกรรมการของบริษัทอื่นที่มาเข้ามาถือหุ้นในบริษัทฯ ในอัตราร้อยละ 25 อีกประมาณ 3-10 ท่าน บริษัทฯ จะต้องจ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตให้ด้วย หรือไม่
             4. กรณีบริษัทฯ มีผลกำไรจากการประกอบกิจการ หากบริษัทฯ จะทำประกันชีวิตให้กับพนักงานของบริษัทฯ โดยคำนวณจากกำไรสุทธิ 100 บาท ทำประกันชีวิต 50 บาท ค่าเบี้ยประกันชีวิตดังกล่าวจะลงรายจ่าย ได้หรือไม่

แนววินิจฉัย

             1. กรณีตาม 1. บริษัทฯ ได้จ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตแทนกรรมการและพนักงานของบริษัทฯ รวมทั้งผลประโยชน์ที่จะได้รับเป็นการทั่วไปตามระเบียบและสวัสดิการของ บริษัทฯ โดยมติที่ประชุมของบริษัทฯ เข้าลักษณะเป็นประโยชน์ใด ๆ บรรดาที่ได้เนื่องจากการจ้างแรงงาน ถือเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร ซึ่งกรรมการและพนักงานต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามมาตรา 48(1) และมาตรา 56 แห่งประมวลรัษฎากร โดยกรรมการและพนักงานสามารถนำใบเสร็จรับเงินค่าเบี้ยประกันชีวิตที่บริษัท รับประกันชีวิตออกให้นั้น มาใช้เป็นหลักฐานในการหักลดหย่อนภาษีเงินได้ประจำปีได้เฉพาะในปีที่มีการ จ่ายเงินค่าเบี้ยประกันชีวิต และรายจ่ายดังกล่าว ถือเป็นรายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะและไม่ใช่รายจ่ายที่มี ลักษณะเป็นการส่วนตัวหรือการให้โดยเสน่หา บริษัทฯ มีสิทธินำมาถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้ นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (3) และ(13) แห่งประมวลรัษฎากร
             2. กรณีตาม 2. บริษัทฯ ได้จ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตแทนผู้ถือหุ้น บิดามารดา สามี หรือภริยา และบุตรของพนักงาน เข้าลักษณะเป็นรายจ่ายที่เป็นการส่วนตัวหรือการให้โดยเสน่หา มิใช่รายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ บริษัทฯ ไม่มีสิทธินำค่าเบี้ยประกันชีวิตที่ออกให้นั้น มาถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (3) และ (13) แห่งประมวลรัษฎากร
             3. กรณีตาม 3. บริษัทฯ จ่ายค่าเบี้ยประกันชีวิตแทนกรรมการของบริษัทอื่นที่เข้ามาถือหุ้นในบริษัทฯ ในอัตราร้อยละ 25 ประมาณ 3-10 ท่าน เข้าลักษณะเป็นรายจ่ายที่เป็นการส่วนตัวหรือการให้โดยเสน่หา มิใช่รายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ บริษัทฯ ไม่มีสิทธินำค่าเบี้ยประกันชีวิตที่ออกให้นั้น มาถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลต้องห้าม ตามมาตรา 65 ตรี (3) และ (13) แห่งประมวลรัษฎากร
             4. กรณีตาม 4. บริษัทฯ ทำประกันชีวิตให้กับพนักงานโดยนำกำไรสุทธิมาจ่ายเป็นค่าเบี้ยประกันชีวิต ถือเป็นการจ่ายจากผลกำไรที่ได้เมื่อสิ้นสุดรอบระยะเวลาบัญชีแล้ว บริษัทไม่มีสิทธินำค่าใช้จ่ายดังกล่าวไปหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิ เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (19) แห่งประมวลรัษฎากร

เลขตู้  69/34313

ที่มา..http://www.rd.go.th/publish/31945.0.html

วันที่ 4 ตุลาคม 2551

1. ทฤษฎีวิทยาศาสตร์สังคมระบุว่า ระบบทุนนิยมนั้นมีปัญหาในตัวที่ไม่มีทางแก้ไขให้ตกไปได้ คือ “กำไร” ซึ่งเป็นเส้นชีวิตและเป็นชีวิตของระบบทุน
ระบบทุนจะต้องแสวงหากำไรอย่างไม่หยุดยั้ง หยุดเมื่อใดก็ตายเมื่อนั้น เหมือนหนึ่งการเติมฟืนเข้ากองไฟ กองไฟต้องการฟืนตลอดไป ยิ่งเติมฟืนมากเท่าใด กองไฟก็ยิ่งใหญ่ และกินฟืนมากเท่านั้น ในที่สุดฟืนก็จะต้องหมดไป และไฟก็จะดับ

กำไรคือผลิตผลของการแสวงหาในระบบทุน ที่แสวงหาเอาจากคนส่วนใหญ่ในทุกวิธีการ ทำให้คนส่วนใหญ่ค่อยๆ สิ้นเนื้อประดาตัว และกำไรจะมารวมศูนย์กระจุกอยู่ที่จุดเดียว หรือคณะเดียว ในที่สุดคนส่วนใหญ่ก็จะล้มระบบทุนนั้น หรือเมื่อคนส่วนใหญ่สิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว ระบบทุนก็จะล่มสลาย

คาลมาร์คได้นำเสนอทฤษฎีนี้ และวันนี้เป็นที่ยอมรับในฐานะที่เป็นทฤษฎีวิทยาศาสตร์สังคมแล้ว

2. ระบบทุนเกือบพังทะลายเมื่อ 80 ปีก่อนมาครั้งหนึ่งแล้ว

สหรัฐ คือเมืองหลวงของระบบทุนตั้งแต่สองศตวรรษมานี้ โดยยุโรปรั้งลำดับสอง เอเชียเป็นลำดับสาม และอาฟริกาอยู่ลำดับสุดท้าย ทั้งนี้นับเอาออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ สังกัดอยู่กับยุโรปด้วย

เมื่อ 80 ปีก่อน ระบบทุนในสหรัฐเริ่มพังทะลาย ส่งผลกระทบไปทั่วยุโรป แต่ไม่กระทบถึงเอเชียและอาฟริกา เพราะขณะนั้นทั้งสองทวีปนี้ยังไม่นำตัวเองเข้าไปผูกพันกับระบบทุนเท่าใดนัก ธุรกิจทุกระบบทั้งในสหรัฐและยุโรปพังทะลายระเนระนาด

เยอรมันเป็นประเทศที่ริเริ่มกอบกู้วิกฤตจากผลกระทบนี้ได้สำเร็จ โดยการก่อตั้งโครงการขนาดใหญ่ที่มีผลต่อการกระจายรายได้แก่ประชาชน

วิกฤตครั้งนั้นทำให้นักปราชญ์ทางเศรษฐศาสตร์ได้นำเสนอทฤษฎีลองเวฟ (Long Wave) คือทฤษฎีการพังทะลายของระบบทุน ว่าจะเกิดขึ้นภายในระยะเวลาไม่เกินทุก 100 ปี โดยจะเริ่มตั้งแต่ปีที่ 80 เป็นต้นไป

บัดนี้ครบ 80 ปีนับแต่เกิดวิกฤตโลกครั้งนั้นแล้ว นักวิชาการทางเศรษฐศาสตร์ที่เชื่อสำนักคิดเช่นนี้จึงวินิจฉัยว่าการพังทะลาย ของระบบทุนจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว และจะสิ้นสุดในระยะเวลาไม่เกิน 20 ปีจากนี้ไป พวกเขาเห็นว่าความเติบใหญ่ของระบบทุนของโลกปัจจุบันมากกว่าเมื่อ 80 ปีก่อนมาก ห่างไกลกันมาก เวลาล่มสลายจึงยืดยาวออกไปและส่งผลกระทบที่กว้างไกลใหญ่หลวง กระทั่งอาจเป็นการสิ้นสุดของระบบทุนสำหรับรอบ 80 ปีนี้

3. ลัทธิบริโภคนิยมทำให้มหาอำนาจแห่งระบบทุนนิยมกลายเป็นลูกหนี้ลำดับหนึ่งของโลก

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ยุโรปตระหนักถึงอันตรายของลัทธิบริโภคนิยม จึงมีแนวคิดเรื่องการอนุรักษ์เข้ามาเสริมอย่างทั่วด้าน และแสดงออกในทุกปริมณฑลของ   ยุโรป ในขณะที่สหรัฐซึ่งเป็นเจ้าโลกทุนนิยมและเป็นศูนย์กลางหรือเมืองหลวงโลกทุน นิยมที่แท้จริงได้เพิ่มการบริโภคขึ้นถึงขั้นสูงสุด ประชากร 300 ล้านในประเทศเดียวบริโภคพลังงานน้ำมันกว่า 30% ของปริมาณการบริโภคทั้งโลก ทรัพยากรส่วนใหญ่ของโลกและผลิตผลจากผลผลิตของทั่วทั้งโลกหลั่งไหลไปรวมอยู่ ที่สหรัฐ ทำให้เกิดลัทธิบริโภคนิยมขั้นสูงสุดขึ้น ทุกอณูของประชาชาติก่อหนี้สินจนล้นพ้นตัว จนเกินฐานะปัจจุบัน เพราะถ้าหากถือฐานะปัจจุบันแล้ว ประชาชาติสหรัฐทั้งประเทศจะต้องล้มละลายตั้งแต่ปีที่ 30 นับแต่เกิดวิกฤตโลกครั้งก่อน

แต่เจ้าทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ของสหรัฐมีรากฐานความคิดยิวเป็นพื้นฐาน หลังจากไอสไตล์ประสพความสำเร็จในการค้นคว้าทฤษฎีเกี่ยวกับเวลาหรือ Time Dimension และบรรลุขั้นสูงสุดในการค้นพบอณูที่เล็กที่สุดของเซลล์คือปรมาณูแล้ว ก็มีการใช้รากฐานความคิดดังกล่าวในทางเศรษฐศาสตร์ด้วย นั่นคือการใช้มิติแห่งเวลาเสริมเข้ามาในระบบทุน เฉพาะที่เกี่ยวกับเรื่องนี้คือการก่อสร้างหนี้ในอนาคต นั่นคือนำรายได้ในอนาคตมาเป็นฐานในการคิดคำนวณขีดความสามารถในการชำระหนี้ใน ปัจจุบัน จึงทำให้ประชาชาติสหรัฐสามารถก่อหนี้สินได้เพิ่มขึ้น โดยคำนวณจากอายุขัยเฉลี่ย 65 ปี

ดังนั้นลัทธิบริโภคนิยมในปัจจุบันของสหรัฐจึงนำเอารายได้ในอนาคตของทั้ง ประชาชาติในอีก 65 ปีข้างหน้ามาเป็นฐานและการสร้างรายจ่ายปัจจุบัน

เหตุนี้ประชาชาติสหรัฐซึ่งควรจะล้มละลายไปเมื่อ 50 ปีก่อนจึงรอดพ้นและเสวยสุขโดยลัทธิบริโภคนิยม โดยนำเอารายได้ในอนาคตอีก 65 ปีมาเป็นฐานรายจ่าย จึงทำให้หนี้สินเพิ่มพูนจนสุดที่จะประมาณ เป็นผลให้สหรัฐกลายเป็นลูกหนี้รายใหญ่ที่สุดของโลก และเป็นหนี้ประชาชาติทั่วโลก ในขณะที่ประชาชาติสหรัฐเองก็มีแต่หนี้ท่วมหัวไปถึงชาติหน้า

4. ทุนสำรองระหว่างประเทศกับความเป็นมหาลูกหนี้ของสหรัฐ

นับแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา แทบไม่มีสักปีเดียวที่งบประมาณของสหรัฐจะไม่ติดลบ นั่นคืองบประมาณของสหรัฐเป็นแบบขาดดุลต่อเนื่องมาเกือบ 50 ปีแล้ว และปริมาณการขาดดุลเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง ล่าสุดปริมาณการขาดดุลงบประมาณเพียงปีเดียว มากกว่างบประมาณรายจ่ายของอาฟริกาทั้งทวีป นั่นคือประเทศสหรัฐได้สั่งสมหนี้สินมากขึ้นจนไม่อาจหยุดยั้งได้

สหรัฐประสพความสำเร็จในการก่อหนี้สินกับทุกประเทศทั่วโลก ภายใต้ทฤษฎี “In God We Trust” ของยอดนักเศรษฐศาสตร์ชาวยิว-อเมริกัน ยึดกุมฐานะให้กับเงินดอลลาร์ในการเป็นสกุลเงินกลางในการค้าขายระหว่างประเทศ และทำให้เงินดอลลาร์กลายเป็นสินทรัพย์ที่แทบทุกประเทศต้องสั่งสมเป็นทุน สำรอง ผลแท้จริงคือผลผลิตจากผลิตผลของประชาชาติทั่วโลก หรือดุลการค้าของทุกประเทศทั่วโลก ได้ถูกนำไปซื้อพันธบัตรจากรัฐบาลสหรัฐ แล้วนำมาถือไว้เป็นทุนสำรอง โดยที่พันธบัตรและเงินดอลลาร์นั้นไม่มีหลักประกันใด ๆ เลย นอกจากคำว่า “In God We Trust” ที่ระบุไว้ในธนบัตรดอลลาร์สหรัฐ (เนื้อหาที่แท้จริง แล้วไม่ใช่ “In God We Trust” แต่เป็น “In Gun We Trust” ดังนั้นสหรัฐจึงต้องดำรงความเป็นมหาอำนาจทางทหารหรือ “Gun” ไว้ตลอดไป)

ทว่าความฉลาดของรากฐานทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ยิวดังกล่าวไม่อาจตบตาชาวโลกได้ตลอด ไป โดยเหตุบังเอิญประเทศอาหรับที่มีความขัดแย้งกับสหรัฐและถูกคว่ำบาตรแล้วจำ เป็นต้องใช้เงินสกุลอื่นในการทำการค้าระหว่างประเทศ ทำให้เกิดการค้าระหว่างประเทศที่ไม่ต้องใช้เงินสกุลดอลลาร์ขึ้น และเมื่อสหรัฐดำเนินนโยบายคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจมากประเทศขึ้น จึงเกิดการก่อตัวของประเทศที่ถูกคว่ำบาตร ซึ่งต้องใช้เงินสกุลอื่นแทนดอลลาร์สหรัฐ ในขณะเดียวกันประเทศมุสลิมที่ต่อต้านสหรัฐก็เริ่มให้ความสำคัญกับการค้าที่ ไม่ต้องใช้เงินดอลลาร์สหรัฐ ทำให้ตลาดสกุลเงินใหม่ขยายตัวไป และในทันทีที่สกุลเงินยูโรกำเนิดขึ้นในโลก ตลาดดังกล่าวนี้จึงใช้สกุลเงินยูโรเป็นสกุลกลาง ทำให้สกุลเงินยูโรก้าวสู่สกุลเงินลำดับที่สองในตลาดการค้าระหว่างประเทศ อย่างรวดเร็ว

5. จีนใช้พันธบัตรสหรัฐแทนระเบิดนิวเคลียร์

หลังสหภาพโซเวียตล่มสลาย และจีนประสพความสำเร็จในการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างมีเสถียรภาพและรวดเร็ว ทำให้จีนมั่งคั่งขึ้น เงินทุนสำรองซึ่งเป็นสกุลเงินดอลลาร์ได้เพิ่มปริมาณขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนสิ้นศตวรรษก่อนปริมาณเงินทุนสำรองของจีนในรูปสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐมีมาก เป็นลำดับที่สองในเอเชีย แต่ถ้ารวมเงินทุนสำรองของฮ่องกงซึ่งกลับมาเป็นของจีนแล้ว จะมากเป็นลำดับที่หนึ่ง ครั้นจีนรวมมาเก๊าเข้ากับมาตุภูมิอีก ก็ยิ่งทำให้ปริมาณเงินทุนสำรองของจีนยิ่งมากขึ้น ในปีสุดท้ายของศตวรรษที่แล้ว เฉพาะเงินทุนสำรองของจีนอย่างเดียวก็มากเป็นลำดับหนึ่งของเอเชียและใน ปัจจุบัน เมื่อรวมฮ่องกง มาเก๊า เงินทุนสำรองของจีนก็มากเป็นลำดับหนึ่งของเอเชีย หากรวมกับประเทศพันธมิตรในโลกที่สาม ก็จะกลายเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ที่สุดของสหรัฐ

เพราะเหตุที่ทุกหน่วยงานไม่ว่างานเศรษฐกิจและงานความมั่นคงอยู่ภายใต้องค์ เอกภาพการนำทางการเมืองของกรมการเมืองแห่งคณะกรรมการกลาง พคจ. ได้ทำให้การบริหารจัดการทางเศรษฐกิจ ความมั่นคงและวัฒนธรรม ตลอดจนสังคมเป็นเอกภาพ

ก่อนสิ้นศตวรรษที่แล้ว จีนได้พบว่าแผนเพนตาก้อน กรอบใหญ่ 15 ปีสองกรอบ หรือ 30 ปีก่อนสิ้นศตวรรษที่แล้ว สหรัฐได้แปรเปลี่ยนจีนจากประเทศที่ต้องเฝ้าจับตาอย่างใกล้ชิดรองจากสหภาพ โซเวียต มาเป็นประเทศที่ต้องเฝ้าจับตามองอย่างใกล้ชิดเป็นลำดับแรกของโลก และต่อมาหน่วยราชการลับจีนก็ได้พบว่าในแผนเพนตาก้อน กรอบ 15 ปีแรกของศตวรรษนี้ได้ถือจีนเป็นศัตรูลำดับที่หนึ่ง แทนระดับที่เป็นประเทศที่ต้องเฝ้าจับตาระมัดระวังอย่างใกล้ชิด ต่อมาก็พบอีกว่าร่างเอกสารแผนเพนตาก้อน กรอบ 15 ปีที่สอง มีการร่างแนวความคิดที่ถือว่าจีนเป็นประเทศเป้าหมายที่จะต้องถูกทำลายล้าง เป็นลำดับแรก จึงทำให้จีนต้องเตรียมตัวทั้งทางการเมืองระหว่างประเทศ วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีทางการทหารและเศรษฐกิจ

สถานการณ์กำหนดให้จีนต้องเตรียมรับมือกับสหรัฐในลำดับสูงสุดทุกด้าน ในปีที่ 3 ก่อนสิ้นศตวรรษที่แล้ว มีการอภิปรายสถานการณ์โลกของสถาบันวิจัยยุทธศาสตร์ของกองทัพปลดแอกประชาชน จีน มีนักวิชาการนิรนามของไทยคนหนึ่งไปร่วมถกแถลงและได้เสนอว่าโลก ในอนาคต แนวรบด้านสื่อมวลชนจะเป็นแนวรบหน้าสุด และความเป็นลูกหนี้ลำดับหนึ่งของโลกจะทำให้พันธบัตรสหรัฐกลายเป็นอาวุธที่ อาจถูกใช้ไปทำลายสหรัฐเอง

ต่อมาบุคคลเดียว กันได้เขียนบทความว่าเงินทุนสำรองของจีนมีอานุภาพยิ่งกว่าระเบิดปรมาณูที่ สหรัฐเคยใช้ถล่มฮิโรชิม่าและนางาซากิของญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งที่สองหลาย เท่า และถ้าจีนใช้อาวุธนี้เมื่อใด สหรัฐจะพังพินาศ

แม้ว่าเป็นการนำเสนอแนวคิดในเชิงเพ้อฝันสักหน่อย และไม่มีใครเห็นด้วยเลย แต่ข้อเสนอนี้ได้ถูกนำไปนำเสนอในหนังสือเวียนภายในของกรรมการกลาง พคจ. และได้รับความสนใจ

ในกลางสมัยของนายกรัฐมนตรีจูหรงจีของจีน ได้เริ่มมีการอภิปรายถึงความร้ายแรงและอันตรายของการใช้เงินทุนสำรองสกุล ดอลลาร์สหรัฐกระทำต่อสหรัฐ และระบบเศรษฐกิจโลก

ระยะแรก คณะกรรมการกรมการเมืองแห่งคณะกรรมการกลางของ พคจ. (จงฉางเหว่ย หรือ Politburo) เห็นชอบตามข้อเสนอของรัฐบาลจีนให้ปรับลดสัดส่วนการถือครองเงินสกุลดอลลาร์ สหรัฐในกองทุนสำรองของจีนลง และเป็นครั้งแรกที่จีนให้ความสำคัญแก่ระบบตะกร้าเงิน และใช้เงินสกุลอื่นหลายสกุลในกองทุนเงินสำรอง

ต่อมาเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงคณะกรรมการกรมการเมือง โดยหูจิ่งเทาขึ้นเป็นผู้นำศูนย์การนำรุ่นที่ 3 ก็ได้เพิ่มสัดส่วนเงินสกุลอื่นโดยเฉพาะสกุลยูโรแทนที่สกุลเงินดอลลาร์สหรัฐ มากขึ้น ล่าสุดได้ยกระดับสัดส่วนจาก 30% เป็น 40% และกำลังเดินหน้าไปสู่ระดับเกินครึ่ง เป็นผลให้เงินทุนสำรองใหม่ของจีนเป็นเงินสกุลอื่น โดยค่อย ๆ ถ่ายโอนเงินสกุลดอลลาร์สหรัฐออกไป อันเป็นการลดสัดส่วนอย่างนุ่มนวล (Soft Landing) เป็นผลให้การก่อหนี้ของสหรัฐเริ่มกระทบกระเทือน และทำให้เครดิตของเงินดอลลาร์สหรัฐถูกจับตามองอย่างใกล้ชิดมากขึ้นโดยลำดับ

ประเทศอ่าวหลายประเทศซึ่งใกล้ชิดกับจีน ได้เห็นสถานการณ์ดังกล่าวภายใต้การชี้นำของผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุน (กองทุนแห่งชาติของคูเวตมีผู้เชี่ยวชาญวาณิชธนกิจถึง 10 ชาติเป็นผู้บริหาร มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ลอนดอน) และเห็นผลกระทบที่จะเกิดในอนาคตจากการขยับตัวของจีน จึงเริ่มลดสัดส่วนการถือครองเงินดอลลาร์ตามจีน โดยเริ่มที่ซาอุดิอาระเบีย คูเวต และอีกหลายประเทศ ในที่สุดญี่ปุ่นและไต้หวันก็ดำเนินรอยตาม เพราะรู้ดีว่าเงินดอลลาร์สหรัฐจะไร้ค่าลงไปทุกวันเนื่องจากตลาดต้องการน้อย ลง ใครถือเงินดอลลาร์เป็นคนสุดท้ายก็จะกลายเป็นเงินกงเต๊ก

จึงเป็นผลให้การก่อหนี้ของสหรัฐได้รับผลกระทบ พันธบัตรตราสารหนี้ต่าง ๆ รวมทั้งสกุลเงินดอลลาร์เสื่อมความเชื่อถือลงในทุกตลาด ในขณะที่เงินได้หลั่งไหลแปรไปเป็นเงินสกุลยูโรเพิ่มขึ้นโดยลำดับด้วย

พันธบัตรและตราสารหนี้สกุลเงินดอลลาร์กำลังแปรสภาพเป็นอาวุธนิวเคลียร์ในการ ถล่มระบบเศรษฐกิจของสหรัฐไปแล้ว ขณะนี้ภาระหนี้ของสหรัฐยังสูงสุดและเป็นลำดับหนึ่งของโลก ทั่วโลกโดยเฉพาะจีน ยุโรป ญี่ปุ่น ไต้หวัน และประเทศอ่าวคือประเทศเจ้าหนี้สำคัญของสหรัฐ การต่อสู้ระหว่างลูกหนี้ที่ล้มละลายแล้ว แต่ถือปืน กับประเทศเจ้าหนี้ที่กำลังปืนสู้สหรัฐไม่ได้ แต่กำลังเติบโตขึ้นและผนึกกำลังกันเหนียวแน่นขึ้น จึงกลายเป็นโครงสร้างของสงครามที่ร้ายกาจในศตวรรษใหม่

6. เจดีย์ทรายทางเศรษฐกิจของสหรัฐเริ่มพังทะลาย และส่งผลกระทบไปทั่วโลก

การล้มละลายของกิจการขนาดใหญ่ของสหรัฐเกิดขึ้นในปีแรกหลังจากจีนลดสัดส่วน เงินทุนสำรองสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐลง และเริ่มลุกลามเข้าสู่สถาบันการเงินของสหรัฐ หลังกองทุน Long Term ซึ่งเป็นกิจการวาณิชธนกิจที่เป็นเจ้าของกองทุนขนาดใหญ่ที่สุดล้มลง ก็ได้เปิดฉากการล่มสลายของระบบเศรษฐกิจทุนนิยมของสหรัฐ

ในครั้งนั้น สถาบันแห่งนี้ถูกปล่อยให้ล้มโดยถือแนวคิดว่ารัฐไม่พึงใช้เงินภาษีของประชาชน ไปแก้ปัญหาความผิดพลาดในการบริหารของเอกชน ส่งผลให้กิจการวาณิชธนกิจขนาดใหญ่ลำดับสอง สาม ล้มตามลงไปอีก และลุกลามเข้าสู่ทั้งระบบการเงินมาโดยลำดับ

ปี 2551 สถาบันการเงินขนาดใหญ่ 3 ใน 5 แห่งของสหรัฐล้มครืนลง และล่าสุด AIG ซึ่งเป็นสถาบันการเงินและการลงทุนที่ใหญ่ที่สุด มีสินทรัพย์เกือบ 1 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ กำลังล้มละลาย รัฐบาลพรรคลิพลับริกันจึงจำต้องตระบัดสัตย์และตบปากตนเอง ด้วยการเสนอกฎหมายเอาเงินภาษีของประชาชนไปอุ้มสถาบันแห่งนี้

เป็นผลให้ธนาคารกลางหลายประเทศในยุโรป รวมทั้งจีน เกาหลีใต้ และญี่ปุ่นต้องตั้งกองทุนกลางเพื่อพยุงสถาบันการเงินในประเทศของตน ซึ่งดูเหมือนว่าจะแก้ไขปัญหาได้

นักลงทุนรายย่อยของไทยที่หลงใหลไปตามกระแสข่าวจึงพากันเข้าช้อนซื้อหุ้นที่ กำลังตกต่ำอย่างหนัก ทำให้อัตราการลดต่ำของดัชนีชะลอลงบ้าง แต่ในที่สุดคงขาดทุนยับเยิน

ขณะนี้ IMF ได้ออกแถลงการณ์ระบุอย่างชัดเจนว่าวิกฤตทางการเงินของสหรัฐลุกลามไปทั่วโลก แล้ว (น่าจะครอบคลุมเฉพาะประเทศทุนนิยมที่เอาระบบเศรษฐกิจของตนไปผูกเชื่อมกับ ระบบเศรษฐกิจและการค้าของสหรัฐมากกว่า) ถึงแม้สหรัฐจะผ่านกฎหมายใช้เงิน 700,000 ล้านเหรียญสหรัฐไปพยุงสถานะสถาบันการเงินและประเทศในยุโรป รวมทั้งจีน เกาหลีใต้ และญี่ปุ่น ตั้งกองทุนกลางก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ จะมีผลเพียงชะลอให้ปัญหายืดเยื้อไปอีกสามปีเท่านั้น

IMF ระบุว่าความเสียหายของระบบเศรษฐกิจสหรัฐเกินกว่าที่จะเยียวยา และความเสียหายที่ส่งผลกระทบต่อยุโรปและโลกก็มากกว่าที่คาดคิด วงเงินที่จัดตั้งไว้ไม่เพียงพอและไม่มีทางที่จะจัดหาเงินมาโอบอุ้มได้อย่าง เพียงพอด้วย

IMF ยืนยันว่ามาตรการดังกล่าวนั้นเป็นเพียงยาที่ยืดเวลาตายเท่านั้น

สอดคล้องกับนักเศรษฐศาสตร์ซึ่งอยู่นอกอำนาจรัฐของหลายประเทศในโลกที่มีความคิดเห็นสอดคล้องกับรายงานสรุปของ IMF ดังกล่าว

ตรงกันข้ามกับแนวความคิดของรัฐบาลนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ ที่มองสถานการณ์นี้ว่าไม่มีผลกระทบต่อประเทศไทย ถึงมีผลบ้างก็เล็กน้อย ไม่ทำให้อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศกระทบกระเทือน

ดังนั้นมาตรการรับมือกับผลกระทบของรัฐบาลนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์  10 ประการจึงไม่มีเนื้อหาที่มีผลต่อการรับมือกับผลกระทบนั้นเลย ยังคงเป็นมาตรการที่ใช้นโยบายประชานิยมเพื่อผลในการเลือกตั้ง นโยบายหลอกคนมีเงินโดยลดภาษีเพื่อให้นำเงินออมไปซื้อกองทุนเอาไปใช้ในการ พยุงหุ้น (ซึ่งจะมีผลขาดทุนยับเยินในเวลาไม่นาน) และมาตรการเร่งเมกกะโปรเจ็กต์ เร่งการใช้เงิน ที่มีผลต่อการคอร์รัปชั่นและสั่งสมทุนเพื่อการเลือกตั้งเท่านั้น

โบราณ ว่าคนตาบอดไม่เห็นเสือ เด็กทารกไม่กลัวจระเข้ ได้สะท้อนออกจากมาตรการดังกล่าวของรัฐบาล จึงเป็นผลให้ประเทศไทยจะต้องเผชิญและรับมือกับผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจของ โลก ชนิดที่เรียกว่าเต็มหน้า และตามยถากรรม

7. คาดการณ์ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับประเทศไทย

7.1 วิกฤตทางเศรษฐกิจในสหรัฐที่ขยายตัวไปทั่วโลกได้ส่งผลเบื้องต้นแล้ว ดังรายงานของธนาคารโลกว่าประชาชาติสหรัฐและยุโรปได้ชะลอการใช้เงินลง จะมีผลกระทบต่อภาคการผลิต การอุปโภคและบริโภค ตลาดส่งออกของไทยซึ่งพึ่งพาตลาดสหรัฐและยุโรปจึงได้รับผลกระทบโดยตรงอย่าง แน่นอน การส่งออกของไทยนับจากนี้ไปน่าจะลดน้อยลง ยกเว้นเฉพาะการส่งออกตามข้อตกลงเก่าที่ยังปฏิบัติไม่ครบถ้วนตามสัญญาเท่า นั้น และจะส่งผลตามมาคือโรงงานอุตสาหกรรมและการผลิตที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับการ ส่งออกอาจต้องปิดตัวเองลง ส่งผลกระทบต่อราคาวัตถุดิบและผลผลิตต้นน้ำ และกระทบต่อประชากรส่วนใหญ่

7.2 เพราะสหรัฐและยุโรปชะลอการใช้จ่าย ดังนั้นรายได้จากการท่องเที่ยวซึ่งเป็นรายได้ลำดับสอง แต่มีเงินได้สุทธิเป็นลำดับที่หนึ่งของไทยก็จะได้รับผลกระทบตามมาด้วย รายได้ท่องเที่ยวในฤดูหนาวหรือไตรมาสสุดท้ายของปี 2551 จะลดลงอย่างแน่นอน กระทบต่อทุกกิจการในภาคการท่องเที่ยว

7.3 ปลายรัฐบาลทักษิณและต่อเนื่องมาถึงรัฐบาลปัจจุบัน ได้ส่งเสริมให้มีการตั้งกองทุนและนำเงินจากกองทุนต่าง ๆ ไปซื้อตราสารหนี้ในสหรัฐ ส่งผลให้ธนาคาร สถาบันการเงิน และกองทุนต่าง ๆ ติดบ่วงดังกล่าว และเริ่มปรากฏผลขาดทุนเบื้องต้นแล้ว เช่น ธนาคารกรุงเทพ ขาดทุนเฉพาะจากการลงทุนในบริษัทเลย์แมนบราเดอร์สถึง 3,800 ล้านบาท ธนาคารกรุงไทย 2,800 ล้านบาท ธนาคารไทยพาณิชย์ไม่แจ้งยอดจำนวน แต่มีการคาดหมายว่าอาจจะถึง 3,000 ล้านบาท กองทุนประกันสังคมขาดทุน 60 ล้านบาท เป็นต้น ทำให้ต้องตั้งสำรองและเกิดความเสียหาย ในขณะที่บริษัทประกันกำลังขาดสภาพคล่อง ใกล้ปิดกิจการ 3 บริษัท ที่เหลือนอกจากวิริยะประกันภัยกำลังร่อแร่ และกำลังถูกถอนกรมธรรม์อย่างต่อเนื่อง โดยที่ไม่มีมาตรการใด ๆ ที่น่าเชื่อถือในการรับมือแก้ไข มีแต่การปลอบใจว่าไม่มีผลกระทบเท่านั้น ดังนั้นธนาคาร สถาบันการเงิน และกองทุนต่าง ๆ น่าจะได้รับอันตรายจากผลกระทบนี้อย่างรุนแรง และอาจจะหนักกว่าเมื่อปี 2540 แต่ในภาคประชาชนที่มีเงินฝากกับธนาคารและสถาบันการเงิน แม้ได้รับผลกระทบบ้างแต่คงไม่เสียหาย เพราะปี 2508 เป็นปีแรกที่กฎหมายประกันเงินฝากบังคับใช้ ยังมีผลคุ้มครองเงินฝาก 100% และจะค่อย ๆ ลดลง ทว่าผลเสียหายที่แท้จริงของคนมีเงินฝากคืออัตราเงินเฟ้อที่สูงกว่าอัตรา ดอกเบี้ยเงินฝาก ยุคนี้จึงเป็นยุคที่คนมีเงินฝากก็ต้องขาดทุนอย่างย่อยยับ

7.4 เพราะเหตุที่ประชาชนไทยถูกส่งเสริมให้ก่อหนี้ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย หนี้สินต่อภาคครัวเรือนเพิ่มขึ้นจนมีจำนวนเกือบ 200,000 บาทต่อครัวเรือน โดยสินทรัพย์หลักคือที่ดินซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตถูกใช้เป็นหลักประกัน ดังนั้นจึงถูกฟ้องร้องเรียกหนี้สินหรือถูกใช้มาตรการพักหนี้เพื่อหาเสียง แต่แม้ว่านโยบายประชานิยมที่สร้างหนี้เพิ่มจะถูกกำหนดแล้วก็อาจหาเงินไปใช้ ไม่พอหรือปล่อยกู้ได้ไม่เต็มที่เพราะหนี้เต็มวงเงินก็ได้ แต่ยิ่งก่อหนี้มากก็ยิ่งเดินตามรอยชาวอเมริกันที่สิ้นเนื้อประดาตัวไปถึง อนาคตด้วย

7.5 ประเมินสถานการณ์ว่าอัตราเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศจะลดลงเหลือไม่เกิน 3.5% ในปีหน้า รัฐบาลจะขาดดุลงบประมาณมากขึ้น ขาดดุลการค้ามากขึ้น (จากการซื้อสิ่งของและสินค้าในโครงการเมกกะโปรเจ็กต์) ขาดดุลเงินสดมากขึ้น

ตลาดหุ้นอาจจะลดจากเกือบ 600 ในขณะนี้ ไปอยู่ที่ระดับ 280 ในไตรมาสแรกของปีหน้า ราคาทองคำจะสูงขึ้น ราคาพลังงานจะทรงอยู่เพราะกำลังซื้อทั้งโลกลดลง

หนี้เสียจะเกิดขึ้นทั่วทั้งระบบ ธนาคารและสถาบันการเงินของรัฐจะขาดสภาพคล่องและทุนหมุนเวียน ต้องเพิ่มทุน ในขณะที่ของภาคเอกชนอาจถูกปิดหรือควบคุมกิจการหรืออาจขายให้แก่ต่างชาติใน ราคาถูก

สินทรัพย์เสี่ยงหรือสินทรัพย์ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ในระบบธนาคารและสถาบัน การเงินจะถูกขายออกในราคาถูก ๆ และเพิ่มความเสียหายให้แก่ระบบ

ภาคการก่อสร้างจะหยุดชะงัก ทำให้สินทรัพย์กลายเป็นสินทรัพย์ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้และทำให้ผู้ลงทุนล้มละลาย

ภาคอุตสาหกรรมจะปิดตัวโดยทั่วไป คนจะว่างงานเพิ่มมากขึ้น

โจรผู้ร้ายจะชุกชุม

8. ตัวช่วยของเศรษฐกิจไทย

ประเทศไทยเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ เป็นเมืองพระพุทธศาสนา พระสยามเทวาธิราชมีจริง พระเจ้าอยู่หัวทรงทศพิธราชธรรม บรรลุภูมิธรรมขั้นสูงในพระพุทธศาสนา มี อนาคตังสญาณ จึงแทนที่จะรับผลร้ายเต็มที่ กลับบรรเทาเบาบางลงด้วยมีตัวช่วยดังต่อไปนี้

8.1 ผลิตผลความคิดทางยุทธศาสตร์ที่ถูกต้องสอดคล้องกับประเทศไทย ซึ่งรัชกาลที่ 5 ทรงวางไว้ยังหลงเหลืออยู่ ทำให้ประเทศไทยไม่ตกอยู่ในวังวนระบบทุนนิยมเต็มรูปแบบทั้งประเทศ นั่นคือแนวทางและผลิตผลที่ทรงวางให้ประเทศไทยเป็นมหาอำนาจทางเกษตร อุตสาหกรรม และเป็นมหาอำนาจทางอุตสาหกรรมบริการ ยังกระจัดกระจายอยู่โดยทั่วไป ทั้งสองภาคนี้เป็นทรัพยากรที่ตกได้แก่ประชาชนไทยอย่างเต็มที่ ดังนั้นแม้จะมีจำนวนไม่มากนัก แต่มีผลต่อประชากรส่วนใหญ่และเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้คนไทยไม่อดตาย และยังคงมีความร่าเริงบันเทิงใจได้ (หากประเทศไทยไม่ล้มยุทธศาสตร์ทั้งสองแนวทางนี้ของพระองค์ท่านตั้งแต่แผน พัฒนาฯ ฉบับที่ 1 ขณะนี้ประเทศไทยคงรุ่งเรืองเป็นเมืองทองไปแล้ว)

8.2 รากฐานความเชื่อทางพระพุทธศาสนา ในเรื่องกรรมและสันโดษ บวกกับคำสอนของพระเจ้าอยู่หัวในเรื่องปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ทำให้คนไทยมีความพอใจในความเป็นอยู่ตามสภาพที่เป็นจริง แม้จะเผชิญหน้ากับวิกฤตทางเศรษฐกิจก็ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน จนเกินการ มีความพอใจ มีความรู้ประมาณ มีความรู้เหตุรู้ผล และรับได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งมีความเชื่ออีกว่าสรรพสิ่งเป็นไปตามกฎแห่งพระไตรลักษณ์ วิกฤตเมื่อมีได้ ความสดใสก็จะตามมา ทำให้รอคอยได้

8.3 กองทัพแรงงานอนาถาและพเนจรของไทยที่ออกไปทำงานทั่วโลกมีจำนวนมากพอที่จะ นำรายได้เข้าสู่ประเทศ กระจายไปยังพื้นที่ชนบทของประเทศไทย ทำให้ความขาดแคลนลดน้อยลง และเป็นรายได้ที่พยุงฐานะสังคมชนบทของไทยไม่ให้ลุกฮือขึ้น แรงงานเหล่านี้มีทั้งแรงงานมีฝีมือ ไร้ฝีมือ แรงงานบริการ และหญิงบริการ ซึ่งไม่เคยมีการจัดกระบวนรบให้มีฐานะเป็น “กองทัพเศรษฐกิจ หรือกองทัพแรงงาน” เลย

8.4 หญิงไทยเป็นที่นิยมและชื่นชมของชาวตะวันตก เกิดกระแสนิยม 2 สาย คือนำเข้าหญิงไทยไปเป็นภริยา หรือคนรับใช้กึ่งภริยา โดยมีค่าตัวสูง และแพร่หลายในยุโรป ฮ่องกง ญี่ปุ่น และไต้หวัน กระแสหนึ่ง และอีกกระแสหนึ่งคือชาวยุโรปที่เกษียณอายุย้ายถิ่นฐานเข้ามาสมรสกับหญิงชนบท ไทย จนตั้งเป็นหมู่บ้านขึ้นในหลายตำบล หลายจังหวัดในพื้นที่ภาคอีสานและภาคเหนือ จนบางตำบลผู้ชายไทยต้องไปแต่งงานกับหญิงนอกพื้นที่แล้ว ชาวตะวันตกเหล่านี้ได้นำเงินรายได้และสวัสดิการบำเหน็จบำนาญต่าง ๆ เข้ามาในประเทศไทย ทำให้เกิดกำลังซื้อขึ้นในชนบทไทย (โดยที่รัฐบาลไทยไม่เคยคิดจะดูดซึมเอาความรู้ความสามารถของชาวตะวันตกเหล่า นั้นมาขยายผลและใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ประเทศไทยตามรอยพระบาทล้นเกล้ารัชกาล ที่ 5 ซึ่งทรงดำเนินนโยบายเรื่องนี้อย่างดีเยี่ยม).

จาก เวบไซด์ คุณไพศาล พืชมงคล

อดีตสมาชิกวุฒิสภาและสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

http://www.paisalvision.com/paisal/

ที่มา..http://www.oknation.net/blog/print.php?id=366121