โม้ทุนจดทะเบียน + กรรมการไซฟ่อนเงิน

  บริษัทนั้น ถือเป็นบุคคลประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นจากกฎหมาย และดำเนินงานผ่านกรรมการของบริษัท โดยจะต้องเป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่ได้จดทะเบียนไว้ และต้องไม่ขัดต่อกฎหมาย และศีลธรรมอันดีงาม

ยังจำกันได้มั้ยว่า ใน การจดทะเบียนจัดตั้งบริษัท ซึ่งรวมถึงการเพิ่มทุนด้วย กรรมการบริษัทมีหน้าที่ ที่จะต้องรับชำระเงินค่าหุ้นให้เรียบร้อยเสียก่อนหลังจากได้ประชุมจัดตั้ง แล้ว จากนั้นจึงไปจดทะเบียนบริษัท

คุณ รู้มั้ยว่า บริษัท SMEs … ส่วนใหญ่ > 80% ไม่ได้เรียกชำระค่าหุ้นครบถ้วนตามเงื่อนไขที่กฎหมายกำหนด ส่วนใหญ่เขาจะทำการเรียกชำระทุนเต็มจำนวน แต่มักไม่ได้จ่ายเงินเข้าบริษัทกันจริงๆ อย่างที่เรียกชำระกัน

ซึ่ง การจดทะเบียนแบบนี้ (โม้ทุนจดทะเบียน) ส่วนใหญ่แล้วจะเกิดปัญหาตามมา ทำให้กรรมการต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากันเกือบทุกรายไหนจะเรื่องภาระภาษีที่ เกิดจากดอกเบี้ยซึ่งคิดจากลูกหนี้กรรมการ ภาระภาษีจากรายการค่าใช้จ่ายเท็จที่กรรมการต้องสร้างขึ้นเพื่อล้างเงินส่วน ขาด ฯลฯ

      ในกรณีของกิจการที่เกิดไปโม้ทุนจดทะเบียน เพื่อให้เข้าเกณฑ์ที่จะประมูลงานกับหน่วยงานราชการ หรืออื่นๆ ได้นั้น สมมุติว่าคุณประมูลและได้งานนั้นมาสมใจ แล้วคุณจะเอาเงินมาจากไหน ถ้าไม่ใช่จากการลงทุนของเจ้าของบริษัทซึ่งก็คือค่าหุ้นที่จะต้องเรียกเก็บมา ในตอนแรก หรือไม่ก็กู้เงินจากสถาบันการเงิน

      สมมุติต่อว่าคุณโชคดีที่พอมีเงินอยู่บ้าง และสามารถกู้เงินจากสถาบันการเงินได้มาบางส่วน พอใช้ในการดำเนินการ พอทำไปได้สักระยะก็ต้องประสบปัญหาขาดสภาพคล่องเงินหมุนไม่ทัน หรือเกิดขาดทุน ได้เงินเข้ามาไม่พอค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะเจ้าหนี้สถาบันการเงิน และเจ้าหนี้การค้าทั้งหลาย

      ต่อมาทั้งธนาคาร และเจ้าหนี้ รุมทวงถามเงินกู้ ปรากฏว่าจ่ายไม่ได้ กลายเป็นหนี้เสีย จนถูกฟ้องร้องดำเนินคดี และโดนบังคับคดีนำสินทรัพย์ที่ประกันขายทอดตลาด และหลังจากขายทอดตลาดไปแล้ว ทางเจ้าหนี้ยังได้เงินไม่พอกับที่ปล่อยให้กู้ หรือให้สินเชื่อไป เจ้าหนี้จึงได้บังคับเอากับทรัพย์ของบริษัทที่ยังเหลืออยู่ นั่นคือ ลูกหนี้เงินกู้ยืมกรรมการ (กรณีที่ท่านล้างเงินส่วนที่ขาดไม่หมด)

หรือ แม้กระทั่ง คุณกรรมการจะได้สร้างค่าใช้จ่าย เพื่อล้างเงินส่วนที่ขาดออกไปหมดแล้วก็ตาม แต่เกิดโชคร้าย ทางเจ้าหนี้ตรวจสอบพบว่า รายการเหล่านั้นเป็นรายการเท็จ ถูกตั้งข้อหาว่ากรรมการจงใจไซฟ่อนเงินออกจากบริษัท อันนี้คุณจะโดนหนักไม่ใช้น้อย…

      เรื่องของการโม้ทุนจดทะเบียนนั้น นอกจากวิธีการผู้ถือหุ้นไม่ได้จ่ายเงินเข้าบริษัทกันจริงๆ แล้ว (โดยมากมักเรียกว่าหุ้นลม) แต่ก็ยังมีเจ้าของบริษัทบางท่านที่แกล้งทำเป็นจ่ายเงินเข้ามาในตอนจดทะเบียน แล้วก็นำออกไปใช้จ่ายส่วนตัวตามปกติ โดยคุณอาจจะหลงคิดว่าเงินส่วนนั้นเป็นของคุณ ซึ่ง ในทางกฎหมายแล้วเงินที่ได้นำมาชำระค่าหุ้นแล้วนั้น จะต้องเป็นของบริษัท และจะต้องใช้ในการดำเนินงานของบริษัท… และผลของการจ่ายค่าหุ้นแบบหลอกๆ นี้ก็สร้างปัญหาที่ไม่ได้แตกต่างกับการไม่จ่ายเงินเลย และผมคิดว่า มันจะยิ่งสร้างปัญหาความซับซ้อนมากขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ

      อย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับเจ้าของบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งผมเพิ่งจะเข้ามาดูแลอยู่ในขณะนี้ คือเรื่องเกิดขึ้นว่า เจ้าของบริษัท ซึ่งในขณะเดียวกันก็มีตำแหน่งเป็นกรรมการผู้จัดการของบริษัท ท่านหนึ่งเป็นหญิงชาวไทย ส่วนอีกท่านหนึ่งเป็นชายชาวต่างชาติ ในการเพิ่มทุนจดทะเบียนอีก 4 ล้านบาท ซึ่งเขาก็ได้ชำระเงินค่าหุ้นเพิ่มทุนเข้ามาจริง แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ได้นำเงินค่าหุ้นนี้ไปซื้อบ้านพักรับรอง อาคาร รถยนต์ …ฯลฯ ทั้งหมดซื้อในนามของกรรมการหญิง บางอย่างสด บางอย่างก็เช่าซื้อ

      แล้วท่านก็นำใบเสร็จเหล่านั้นมาให้พนักงานบัญชีที่ดูแลในขณะนั้น… บันทึกลงสมุด … ลองเดาเล่นๆ ดูนะครับว่าใบเสร็จเหล่านั้นจะถูกบันทึกในบัญชีอะไร

      ผมว่าบางท่านอาจจะคิดออกแล้วก็ได้ … คำตอบที่ถูกต้องก็เหมือนกับ ในคราวก่อนนั่นแหละ คือ ใบเสร็จต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ที่ว่าจะถูกนำมาบันทึกอยู่ในบัญชี “ลูกหนี้เงินให้กู้ยืมแก่กรรมการ” นอก จากคุณกรรมการหญิง จะเป็นหนี้บริษัท และจะต้องจ่ายดอกเบี้ยให้บริษัทแล้ว บรรดาดอกเบี้ยต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากการเช่าซื้อ รวมถึงค่าเสื่อมราคาของสินทรัพย์ทั้งหมด ก็ไม่สามารถจะนำมาหักเป็นค่าใช้จ่ายของกิจการได้อีกด้วย

ทำให้บริษัทมีต้นทุน มีค่าใช้จ่ายต่ำกว่าความเป็นจริง ส่งผลให้มีกำไร และภาษีสูงลิบลิ่ว และยังเกิดสภาวะขาดสภาพคล่องขึ้นในกิจการ เนื่องจากค่าใช้จ่ายรุมเร้า เจ้าหนี้ทวงถาม ภาระภาษีสูงกว่าที่ควรจะเป็นอยางมาก เก็บเงินจากลูกค้าได้ช้า แล้วสินทรัพย์ที่มีก็ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเงินสดได้ ก่อให้เกิดเกิดความเสียหายหลายแสน… ซึ่งสภาวะอย่างนี้อาจทำให้กิจการล้มคลืนได้อย่างง่ายดาย ครั้นจะไปขอกู้จากสถาบันการเงินนั้น ผมว่าคุณๆ คงจะพอเดาออกว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร …

      ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นคือเรื่องราวที่จะเกิดขึ้น…หากไม่ได้มีการแต่งเติมทางบัญชีเข้าไปอีก

ที่มา : http://www.smethaiclub.com

“แจ้งว่าชำระค่าหุ้นเต็มมูลค่าเลยดีไหม”

การเรียกชำระค่าหุ้น…100% (แบบโอเว่อร์เกินจริง) มันเป็นเทคนิคการจดทะเบียนอย่างหนึ่งที่ชอบใช้กันเสมอ พบได้ทั่วไป ซึ่งหลายท่านดำเนินการจดทะเบียนโดยไม่ได้ศึกษาถึงรายละเอียดผลดีผลเสีย วิธีการจัดการให้ดีซะก่อน จึงเกิดปัญหาต่างๆ ตามมามากมายเลยทีเดียว

สมมุติว่า นายจิตร่วมกับญาติ และเพื่อนๆ ตั้งบริษัทขึ้นมาแห่งหนึ่ง มีทุนจดทะเบียน 10 ล้านบาท โดยนายจิตเป็นกรรมการบริษัทแต่เพียงผู้เดียว ได้ดำเนินการจดทะเบียนจนแล้วเสร็จและได้รับหนังสือรับรองจากกระทรวงพาณิชย์ มาไว้ในครอบครองเป็นที่เรียบร้อย โดยระบุว่าบริษัทได้มีการรับชำระทุนจดทะเบียนจากผู้ถือหุ้นเต็มมูลค่าครบ ทั้ง 10 ล้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่ข้อเท็จจริงคือ นายจิตมีเงินค่าหุ้นที่ได้รับชำระแล้วเข้าบริษัทจริงๆ แค่ 1 ล้านบาทเท่านั้น ที่เหลืออีก 9 ล้าน…เป็นแค่เพียงอากาศเท่านั้น ส่วนผู้ถือหุ้นคนอื่นที่เป็นญาติ และเพื่อนๆ นั้น แค่ขอยืมชื่อเขามาใส่ถือคนละหุ้น เพื่อให้ครบจำนวนก็แค่นั้นเอง ไม่ได้มีการจ่ายเงินค่าหุ้นให้นายจิต จริงแต่อย่างใด

การจดทะเบียนโดยเรียกชำระค่าหุ้นเต็ม 100% แบบหลอกๆ (หรือที่มักเรียกกันว่า หุ้นลม) อย่างนี้ ทำให้นายจิตซึ่งเป็นกรรมการของบริษัทมีสภาพเป็น “ลูกหนี้เงินกู้ยืมจากบริษัท” ไปในบัดดล เหตุผล ที่ทำให้นายจิตกลายเป็นลูกหนี้ของบริษัท ก็เพราะในตอนที่ประชุมจัดตั้งบริษัทนั้น กฎหมายได้กำหนดให้กรรมการชุดแรกของบริษัทเป็นผู้เรียก และรับชำระเงินค่าหุ้นจากผู้ถือหุ้น ก่อนจะนำเอกสารต่างๆ ไปจดทะเบียนตั้งบริษัท

โดยที่เอกสารชุดที่นำไปขอจดทะเบียน จะมีรายงานอยู่ฉบับหนึ่งที่กรรมการต้องเซ็นต์ชื่อรับรองว่า “มีการเรียกและรับชำระค่าหุ้นมาแล้วเป็นจำนวนเท่าใด” ซึ่งนายจิตก็ได้เซ็นต์ชื่อรับรองไปว่าได้รับค่าหุ้นมาครบแล้ว 10 ล้าน โรคจิตสมชื่อจริงๆ… (นี่คือเทคนิคที่เขาชอบแนะนำให้ทำกัน) และตอนไปจดทะเบียนเจ้าหน้าที่ ที่รับจดทะเบียนเขาไม่ได้ขอตรวจนับเงินกันจริงๆ ซะด้วยสิ….เริ่มสนุกแล้วสิ

และเมื่อถึงสิ้นปี บริษัทต้องจัดทำงบการเงินให้ผู้สอบบัญชีตรวจสอบและรับรอง พอผู้สอบบัญชีเขาตรวจดูก็จะทราบทันที ว่าอะไรเป็นอะไร(อ๋อ….จดทะเบียนแบบนี้กันอีกแล้ว)

เมื่อมีเงินไม่ครบ แล้วจะทำไงล่ะครับทีนี้…… ไม่ยากครับผู้สอบบัญชีก็ต้องให้ลงเป็นลูกหนี้เงินให้กู้ยืมแก่กรรมการบริษัทไปก็เท่านั่นเองครับ (ผู้สอบบัญชีคงไม่ยอมเสี่ยงคุกกับกรรมการด้วยแน่ๆ) เพราะเอกสารหลักฐานบ่งบอก และตามกฎหมายอย่างที่กล่าวข้างต้นแล้วว่า ” กรรมการเป็นคนรับผิดชอบเงินค่าหุ้นทั้งหมด ที่รับมาก่อนจะจดทะเบียนบริษัท ดังนั้น ถ้ามีส่วนขาดหายไปกรรมการบริษัทต้องเป็นผู้รับผิดชอบ”

ประเด็นต่อมา คือ เมื่อบริษัทให้บุคคลภายนอก (กรรมการ หรือผู้ถือหุ้น) กู้ยืมเงินไป จะต้องคิดดอกเบี้ยจากผู้กู้ ซึ่ง ในกรณีนี้ก็คือ นายจิตกรรมการโรคจิตของเรานั่นเอง จะไม่คิดดอกเบี้ยไม่ได้ครับ……เฮียสรรพากรแกคงไม่ยอมเป็นแน่ครับ เพราะถือว่า บริษัทเสียประโยชน์จากการนำเงินส่วนนั้นไปหารายได้ให้งอกเงยขึ้นมา (อย่างน้อยๆ ก็ดอกเบี้ยเงินฝากธนาคารไงครับ) ทำให้บริษัทมีรายได้ต่ำกว่าที่ควรจะเป็น ส่งผลให้เฮียแกเก็บภาษีจากบริษัทได้น้อยลงตามไปด้วยนั่นเอง….ส่วนวิธีการคิดการคิดดอกเบี้ยก็ ให้ใช้อัตราดอกเบี้ยสำหรับเงินฝากประจำ 1 ปีของธนาคารพาณิชย์เป็นเกณฑ์

ท้ายสุดนายจิต ไม่รู้จะนำเงินจากไหนมาจ่าย ก็ดอกเบี้ยที่คำนวณได้ตั้ง 450,000 บาท…..! (9,000,000 * 5%) ทำให้ยอดรายได้เพิ่ม และก็ต้องจ่ายภาษีเพิ่ม เเต่เงินที่มีอยู่ในบริษัทก่อนหน้านี้ก็ใช้ดำเนินงานไปจนไม่เหลือหรอ แถมจนป่านยังเก็บเงินจากลูกค้าไม่ได้สักบาท เลยต้องไปหากู้เงินมาจ่ายภาษีแทนบริษัท ครั้นจะบอกความจริง กับเฮียแก ก็กลัวว่าจะโดนเฮียแกแจ้งจับ ข้อหาแจ้งความเท็จต่อทางราชการ (กระทรวงพาณิชย์) ที่มีโทษทั้งจำและปรับ หรือถ้าจะปิดบริษัทหนี งานนี้มีหวังโดนหนักกว่าเดิมครับ เพราะนอกจากจะโดนข้อหาข้างต้นแล้ว ยังจะโดนยึดทรัพย์ขายทอดตลาด เพื่อนำเงินมาจ่ายภาษีอีก 2 เด้งครับงานนี้ อยู่ดีๆ ก็เป็นหนี้ 2 ก้อนเลย ไหนจะหนี้จากบริษัทตัวเอง แล้วยังมีหนี้ที่ไปกู้เงินมาเพื่อจ่ายภาษีให้กับบริษัทอีก นะคนเรา……
“แล้วความผิดตามกฎหมาย!!……นะเขาว่ายังไงกัน”

ต่อกันกันอีกนิดสำหรับเรื่องหุ้นลม ว่าชะตาชีวิตของนายจิตจะเป็นอย่างไรต่อไปหลังจากที่ต้องเป็นลูกหนี้เงินกู้ ยืมกรรมการไปแล้ว นายจิตได้ตั้งข้อสังเกตว่าแล้วสามารถ ใช้วิธีทางการบัญชีโดยสร้างค่าใช้จ่าย ให้เกิดขึ้น แล้วล้างบัญชีลูกหนี้เงินกู้ยืมกรรมการออกไป ก็ได้นี่ อันนี้ก็ทำได้ครับ(แถมเป็นที่นิยมอีกต่างหาก) แต่ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าผิดกฎหมายนะ (วางแผนให้ดีอย่าให้ถูกจับได้ละ) จะไม่ผิดได้ไง….ก็สร้างหลักฐานเท็จกันเห็นๆ แถมค่าใช้จ่ายที่ต้องสร้างขึ้นก็จะเป็นจำพวก ค่าบริการ ค่าที่ปรึกษาต่างๆ ซึ่งเมื่อจ่ายเงินออกไป (แม้ไม่ได้จ่ายจริงก็ตาม) จำเป็นต้อง หักภาษี ณ ที่จ่าย และนำส่งเฮียสรรพากรแกอีกต่างหากแล้วถ้าเฮียแกจับได้อีกละว่าเป็นรายการเท็จ ……เฮ้อ ทำให้ถูกต้องซะแต่ทีแรกก็หมดเรื่องแล้ว นี่ดีนะว่าเรื่องนี้เกิดกับบริษัทของนายจิตเองเพียงคนเดียว ชื่อคนอื่นที่ใส่ไว้ก็แค่ให้ครบจำนวนเท่านั้น ถ้ามีคนอื่นมาถือหุ้นใหญ่ร่วมบริหารงานด้วยจะเป็นไงบ้างน้อ….ไม่อยากจะคิด คงวุ่นวานน่าดู

กลับมาต่อกันในเรื่องความผิดตามกฎหมายดีกว่า สิ่งนายจิตจะต้องโดนอะไรบ้าง หลังจากที่ตัวเองต้องเป็นหนี้บริษัทเพราะความไม่รู้เรื่องของตัวเองแล้วแท้ๆ นายจิตคงไม่รู้ด้วยซ้ำครับว่าตนเองแจ้งความเท็จต่อเจ้าหน้าที่ตั้งแต่ตั้ง บริษัท จะไม่ให้ผิดได้อย่างไรละครับก็ตัวมีเงินแค่ 1,000,000 บาท ดันทะลึ่งไปแจ้งว่าได้รับชำระค่าหุ้นเต็มแล้วเป็นจำนวน 10,000,000 บาท อย่างนี้ก็โดนเต็มๆ ครับ ตาม พ.ร.บ. กำหนดความผิดฯ มาตรา 15 บริษัทจำกัดใดลงพิมพ์หรือแสดงจำนวนต้นทุนของบริษัทโดยฝ่าฝืนมาตรา 1149 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 20,000 บาท (เป็นโทษปรับบริษัท)
ส่วน ตัวนายจิตนั้นจะมีโทษตามมาตรา 25 ในกรณีที่บริษัทจำกัดใดกระทำความผิดตามมาตรา 7 ถึงมาตรา 24 กรรมการของบริษัทนั้น หรือบุคคลใดซึ่งรับผิดชอบในการดำเนินงานของบริษัทนั้น ต้องระวางโทษปรับ ไม่เกิน 50,000 บาท

เกิดวันดีคืน แจ็คพ็อต มีคนแอบไปแจ้งความกล่าวโทษนายจิต ว่ากระทำผิดกฎหมายละก็!…นี่ยังไม่ได้ตรวจดูอีกนะว่าบริษัท ของนายจิต ได้เคยมีการเรียกประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้นภายใน 6 เดือนนับแต่จัดตั้งบริษัทและให้มีการประชุมอย่างว่าอีกอย่างน้อยปีละครั้ง หรือเปล่า….มีการจัดทำใบหุ้นให้แก่ผู้ถือหุ้นหรือเปล่า…ได้ทำบัญชีถูก ต้องหรือไม่..ฯลฯ ทุกข้อที่กล่าวมาถ้ามีการตรวจแล้วไม่กระทำมีความผิดนะครับจะหาว่าผมไม่เตือน ไม่ได้นะ

คิดๆดูแล้วก็น่าเห็นใจผู้ประกอบการนะครับ คิดที่จะทำตัวให้เป็นพลเมืองดีที่ทำถูกต้องตามที่กฎหมายได้กำหนดไว้ แต่ทำไมมันถึงทำยากเย็นนักนะ แต่ถึงจะด้วย เหตุผลใดก็ตามแต่ผู้ประกอบการไทยยังคงละเลยถึงความรู้ทางด้านกฎหมาย บัญชี ภาษี การบริหารองค์กร ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่สำคัญและจำเป็นไม่แพ้เรื่อง จะขายยังไงให้ได้……ครับ

ที่มา…www.smethaiclub.com (หุ้น…ลมๆ…แล้งๆ)