ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงให้พนักงาน

ค่าเบี้ยเลี้ยงที่จ่ายให้พนักงานที่เดินทางไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ถือเป็นเงินได้ของพนักงาน มีข้อยกเว้นที่จะไม่ถือเป็นเงินได้ของพนักงานอยู่ 2 กรณีคือ

1. มีใบเสร็จหรือหลักฐานค่าใช้จ่ายแนบประกอบการจ่าย  หรือ
2. จ่ายไม่เกินจากอัตราค่าเบี้ยเลี้ยงที่ราชการกำหนดไว้ (ส่วนที่จ่ายเกินให้ถือเป็นเงินได้ของพนักงาน)

เลขที่หนังสือ : กค 0702/5806

วันที่ : 2 สิงหาคม 2553

เรื่อง : ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงให้พนักงาน

ข้อกฎหมาย : มาตรา 42(1) แห่งประมวลรัษฎากร

ข้อหารือ
          1. บริษัทให้ นาย ก. เดินทางไปทำงานที่บริษัทในเครือที่ตั้งอยู่ ต่างจังหวัด โดยเดินทางไปวันจันทร์และกลับวันศุกร์ ในการเดินทางไปทำงานที่บริษัทในเครือนั้น บริษัทจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงให้ นาย ก. วันละ 300 บาท โดยจ่ายให้เดือนละ 1 ครั้ง ซึ่งการรับเบี้ยเลี้ยงนั้นไม่มีหลักฐานเอกสารใบเสร็จมาให้กับบริษัท
          2. บริษัทให้ นาย ก. เดินทางไปทำงานที่บริษัทในเครือที่ตั้ง อยู่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเดินทางไปทำงานเป็นครั้งคราวและ บริษัทจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงให้ นาย ก. วันละ 3,000 เยน โดยจ่ายให้เดือนละ 1 ครั้ง ซึ่งการ รับเบี้ยเลี้ยงนั้นไม่มีหลักฐานเอกสาร ใบเสร็จมาให้กับบริษัท
          นาย ก. ขอทราบว่า เงินเบี้ยเลี้ยงดังกล่าวถือเป็นเงินได้ที่ ต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาหรือไม่

แนววินิจฉัย
          กรณีค่าเบี้ยเลี้ยงที่ นาย ก. ได้รับตาม 1. และ 2. ที่บริษัทได้มอบ หมายให้กับ นาย ก. เดินทางไปทำงานที่บริษัทในเครือ ที่ตั้งอยู่ต่างจังหวัดและบริษัทในเครือที่ตั้งอยู่ประเทศญี่ปุ่น เป็นครั้งคราว นาย ก. จะ ได้รับยกเว้นไม่ต้องนำไปรวมคำนวณเพื่อ เสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาตามมาตรา 42 (1) แห่งประมวลรัษฎากร ต้องเข้าลักษณะดังนี้
          1. ต้องเป็นค่าเบี้ยเลี้ยงซึ่งนาย ก. ได้จ่ายไปโดยสุจริตตาม ความจำเป็นเฉพาะในการที่จะต้องปฏิบัติตามหน้าที่ของนาย ก. และได้จ่ายไปทั้งหมดในการนั้น
          2. ในกรณีนาย ก. ได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงในอัตราไม่เกินอัตราค่า เบี้ยเลี้ยงสูงสุดที่ทางราชการกำหนดจ่ายให้แก่ทางราชการ ตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปราชการในประเทศหรือ ต่างประเทศ แล้วแต่กรณี ตามหลักเกณฑ์ การเบิกจ่ายในลักษณะเหมาจ่ายให้ถือว่า ค่าเบี้ยเลี้ยงดังกล่าวเป็นค่าเบี้ยเลี้ยงซึ่งนาย ก. ได้จ่ายไป โดยสุจริตตามความจำเป็น เฉพาะในการที่จะต้องปฏิบัติตามหน้าที่ของนาย ก. และได้จ่ายไปทั้งหมดในการนั้น โดยไม่ต้องมีหลักฐานการ จ่ายเงินมาพิสูจน์
          3. ในกรณีที่นาย ก. ได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงในอัตราเกินกว่าอัตรา ค่าเบี้ยเลี้ยงตาม 2. และไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ว่าได้จ่ายไป
          ทั้งหมดในการนั้น ให้ถือว่าค่าเบี้ยเลี้ยงดังกล่าวเป็นค่าเบี้ย เลี้ยงซึ่งได้จ่ายไปโดยสุจริตตามความจำเป็นเฉพาะในส่วนที่ ไม่เกินอัตราตาม 2.
          การเดินทางปฏิบัติงานตามหน้าที่ตาม 1. 2. และ 3. ต้องมี หลักฐานการได้รับอนุมัติให้เดินทางไปปฏิบัติงานนอกสำนักงานหรือนอกสถานที่จากนายจ้างหรือผู้จ่ายเงินได้โดยต้องระบุลักษณะงานที่ ทำและระยะเวลาปฏิบัติงานตามหน้าที่แล้วแต่กรณีด้วย

เลขตู้  : 73/37435